આજની તા.3 ઓકટોબરનો જ્ઞાન પરબ અને ઈતિહાસ, જાણો આજના દિવસનો શું છે ઈતિહાસ

ઇરાકનું હાશેમાઇટ કિંગડમ ૧૯૩૨થી ૧૯૫૮ દરમિયાન મધ્ય પૂર્વમાં સ્થિત એક રાજ્ય હતું.

તે જ સમયે, કુર્દિશ નેતા મુસ્તફા બર્ઝાનીએ બગદાદમાં કેન્દ્ર સરકાર સામે બળવો કર્યો. બળવોની નિષ્ફળતા પછી, બર્ઝાની અને તેના અનુયાયીઓ સોવિયત સંઘમાં ભાગી ગયા.

૧૯૪૫ માં, બીજા વિશ્વ યુદ્ધના અંતિમ તબક્કા દરમિયાન, ઇરાક સંયુક્ત રાષ્ટ્રમાં જોડાયું અને આરબ લીગનું સ્થાપક સભ્ય બન્યું. ૧૯૪૮માં, અલ-વથબાહ બળવો તરીકે ઓળખાતા વ્યાપક હિંસક વિરોધ, અંગ્રેજો સાથેની સરકારી સંધિ સામે અને સામ્યવાદીઓના સમર્થન સાથે બગદાદમાં લોકપ્રિય માંગ તરીકે ફાટી નીકળ્યા. વસંતઋતુમાં વધુ વિરોધ ચાલુ રહ્યો, પરંતુ મે મહિનામાં વિક્ષેપ પડ્યો, જ્યારે ઇરાક આરબ લીગના અન્ય સભ્યો સાથે ૧૯૪૮ના આરબ-ઇઝરાયેલ યુદ્ધમાં પ્રવેશ્યા પછી માર્શલ લૉ લાદવામાં આવ્યો.

ફેબ્રુઆરી ૧૯૫૮માં, જોર્ડનના રાજા હુસૈન અને પ્રિન્સ `અબ્દ અલ-ઈલાહે તાજેતરમાં રચાયેલા ઇજિપ્તીયન-સીરિયન યુનિયનનો સામનો કરવા માટે હાશિમાઇટ રાજાશાહીઓના સંઘની દરખાસ્ત કરી. પરિણામી આરબ ફેડરેશન, ૧૪ ફેબ્રુઆરી ૧૯૫૮ ના રોજ રચાયું, તે અલ્પજીવી હતું અને તે જ વર્ષે અબ્દ અલ-કરીમ કાસિમની આગેવાની હેઠળના લશ્કરી બળવા સાથે રાજાશાહીને પદભ્રષ્ટ કરીને સમાપ્ત થયું.

રિપબ્લિકન પાર્ટી ઑફ ઇન્ડિયા એ રિપબ્લિકન પાર્ટી અથવા રિપબ્લિકન તરીકે ઓળખાતો ભારતનો એક રાજકીય પક્ષ છે. તેના મૂળ ડૉ. બાબાસાહેબ આંબેડકર દ્વારા સ્થાપિત અનુસૂચિત જાતિ મહાસંઘ માં નિહિત છે. ૧૯૫૬માં ડૉ. આંબેડકર દ્વારા રાજનીતિમાં પ્રવેશ હેતુ પ્રશિક્ષણ શાળા ખોલવામાં આવી હતી. જે રિપબ્લિક પાર્ટી ઓફ ઈન્ડિયામાં પ્રવેશ મેળવવાના દ્વાર તરીકે મનાતી હતી. શાળાની પ્રથમ બેચમાં ૧૫ વિદ્યાર્થીઓ હતા. ૧૯૫૬માં જ ડૉ. આંબેડકરના અવસાનના કારણે પ્રથમ બેચ જ અંતિમ બેચ બની રહી હતી.

૩૦ સપ્ટેમ્બર ૧૯૫૬ ના રોજ, ડૉ. આંબેડકરે અનુસૂચિત જાતિ સંઘને વિસર્જીત કરી ‘રિપબ્લિકન પાર્ટી ઑફ ઇન્ડિયા’ની ઘોષણા કરી. પરંતુ ૬ સપ્ટેમ્બરના દિવસે ડૉ. આંબેડકરનું નિધન થઈ ગયું. ત્યારબાદ, તેમના અનુયાયીઓ અને કાર્યકર્તાઓ દ્વારા તેનું ગઠન કરવાનું ઠરાવવામાં આવ્યું. પાર્ટીની સ્થાપના માટે ૧ ઓક્ટોબર ૧૯૫૭ના દિવસે નાગપુર ખાતે એક અધિવેશન યોજાયું. આ સંમેલનમાં એન. સિવરાજ, યશવંત આંબેડકર, પી ટી બોરલે, એ જી પવાર, દત્તા કટ્ટી, ડી એ રુપાવતે વગેરે હાજર રહ્યા હતા. ૩ ઓક્ટોબર ૧૯૫૭ના રોજ રિપબ્લિકન પાર્ટી ઑફ ઇન્ડિયાની રચના કરવામાં આવી. એન. સિવરાજની પ્રથમ પક્ષ પ્રમુખ તરીકે વરણી કરવામાં આવી

સ્પેસ શટલ એટલાન્ટિસ એ સ્પેસ શટલ ઓર્બિટર વાહન છે જે યુનાઇટેડ સ્ટેટ્સની સ્પેસફ્લાઇટ અને સ્પેસ એક્સપ્લોરેશન એજન્સી નાસાનું છે. એટલાન્ટિસનું નિર્માણ સધર્ન કેલિફોર્નિયામાં રોકવેલ ઈન્ટરનેશનલ કંપની દ્વારા કરવામાં આવ્યું હતું અને એપ્રિલ ૧૯૮૫ના રોજ પૂર્વ ફ્લોરિડામાં કેનેડી સ્પેસ સેન્ટરમાં પહોંચાડવામાં આવ્યું હતું. એટલાન્ટિસ પણ ચોથું ઓપરેશનલ અને બીજા-થી છેલ્લું સ્પેસ શટલ છે. તેની પ્રથમ ઉડાન STS-51-J હતી જે ૩ થી ૭ ઓક્ટોબર ૧૯૮૫ દરમિયાન કરવામાં આવી હતી.

એટલાન્ટિસે ૮ જુલાઈ ૨૦૧૧ના રોજ તેનું 33મું અને અંતિમ મિશન, સ્પેસ શટલ, STS-135નું અંતિમ મિશન પણ શરૂ કર્યું. એન્ડેવર દ્વારા STS-134 એ ઓક્ટોબર ૨૦૧૦માં STS-135ને અધિકૃત કરવામાં આવે તે પહેલાં અંતિમ ફ્લાઇટ હોવાની અપેક્ષા હતી. STS -135 એ STS-335 લોંચ ઓન નીડ મિશન માટેની પ્રક્રિયાનો લાભ લીધો જે જો STS-134 ના ક્રૂ ભ્રમણકક્ષામાં ફસાયેલા હોય તો તે જરૂરી હતું. ૨૧ જુલાઈ ૨૦૧૧ના રોજ કેનેડી સ્પેસ સેન્ટર ખાતે એટલાન્ટિસ અંતિમ વખત ઉતર્યું હતું.

૨૦૧૧-સ્વીડનની કેરોલિન્સ્કા સંસ્થાએ રોગપ્રતિકારક શક્તિને સમજવામાં મદદ કરવા માટેના સંયુક્ત સંશોધન માટે યુનાઇટેડ સ્ટેટ્સના બ્રુસ બીટલર, લક્ઝમબર્ગના જુલ્સ હોફમેન અને કેનેડાના રાલ્ફ સ્ટેનમેનને ૨૦૧૧નું મેડિસિનમાં નોબેલ પુરસ્કાર આપવાની જાહેરાત કરી હતી.

તેમનો જન્મ ઈ.સ.૧૯૦૭ ની ૩ ઓક્ટોબર નાં રોજ ગુજરાત રાજ્યનાં જામનગર શહેરમાં થયો હતો. તેમનાં પિતાનું નામ મગનલાલ ઝવેરી હતું. તેઓએ એમ.એ. સુધીનો અભ્યાસ પુર્ણ કરીને પ્રાધ્યાપક તરીકે અને પછીથી પ્રિન્સિપાલ તરીકે સેવા આપી હતી. તેઓ શિક્ષણની સાથે સાથે સાહિત્યમાં પણ ખુબજ સફળ રહ્યા હતાં. તેઓએ ગુજરાતી ભાષા, વ્યાકરણ અને લેખન પર ખુબજ ઉમદા કાર્ય કર્યુ હતું. તેઓએ ઈ.સ.૧૯૬૬ માં ન્યૂયોર્ક ખાતે આંતર રાષ્ટ્રીય શિબિરમાં ભારતીય લેખકોનું પ્રતિનિધિત્વ પણ કર્યુ હતું. આ ઉપરાંત મનસુખલાલે તેમનાં જીવનકાળ દરમિયાન અનેક સામાજીક સંસ્થાઓ સાથે જોડાઈને સેવાકીય પ્રવૃતિ કરી હતી.

તેઓનું અવસાન ઈ.સ.૧૯૮૧ ની ૨૭ ઓગષ્ટે મહારાષ્ટ્ર રાજ્યનાં મુંબઈ ખાતે થયુ હતું.

તેઓ જબલપુર, મધ્ય પ્રદેશ, ભારતમાં રહેતા હતા.

તેમનો જન્મ ગોવામલ જીવણ વેગડને ત્યાં થયો હતો. તેમના પિતા માધાપર, કચ્છના વતની હતા અને જબલપુરમાં આવીને વસ્યા હતા. તેઓ અન્ય મિસ્ત્રી સમુદાય સાથે બંગાળ નાગપુર રેલ્વે લાઇનના ગોંદિયા-જબલપુર ભાગમાં રેલ્વે કોન્ટ્રાક્ટર તરીકેનું કામ કરતા ૧૯૦૬માં ત્યાં સ્થાયી થયા હતા.

અમૃતલાલ વેગડે તેમનો અભ્યાસ વિશ્વ ભારતી યુનિવર્સિટી, શાંતિનિકેતન ખાતે કર્યો હતો અને તેમણે નંદલાલ બોઝ જેવા શિક્ષકોના હાથ નીચે ૧૯૪૮ થી ૧૯૫૩ દરમિયાન તાલીમ મેળવી હતી. નંદલાલ બોઝ પાસે તેઓ પ્રકૃત્તિ અને તેની સુંદરતાનો આદર કરવાનું શીખ્યા. તેઓ પાણીના રંગો વડે ચિત્રકામ શીખ્યા હતા પરંતુ તૈલી રંગો (ઓઇલ કલર) વડે પણ ચિત્રો દોરતા હતા. જબલપુરમાં પાછા ફર્યા બાદ, તેઓ ત્યાં ઇન્સ્ટિટ્યુટ ઓફ ફાઇન આર્ટ્સમાં શિક્ષક તરીકે જોડાયા. શાંતિનિકેતનમાં અભ્યાસ દરમિયાન લખેલો તેમનો નિબંધ - ઇન્ટ્રોડ્યુશિંગ અહિંસા ટુ ધ બેટલફિલ્ડ - ૧૯૬૮માં પ્રકાશિત લોકપ્રિય ગાંધી-ગંગા પુસ્તકનો ભાગ બન્યો હતો.

૧૯૨૩ – કાદમ્બિની ગાંગુલી, ભારત સહિત સમગ્ર બ્રિટીશ સામ્રાજ્યના દ્વિતીય મહિલા ચિકિત્સક ..

કાદમ્બિની ગાંગુલીનો જન્મ ૧૮ જુલાઈ ૧૮૬૧ના રોજ બિહારના ભાગલપુર ખાતે બ્રહ્મ સમાજ સુધારક વ્રજકિશોર બાસુને ત્યાં થયો હતો. તેમનો પરિવાર મૂળ બરિસાલ જિલ્લાના ચાંદસીનો હતો, જે વર્તમાનમાં બાંગ્લાદેશમાં આવેલ છે. તેમના પિતા ભાગલપુર શાળાના મુખ્યશિક્ષક હતા. તેમણે અભય ચરણ મલ્લિક સાથે મળીને ૧૮૬૩માં ભાગલપુર મહિલા સમિતિ નામના મહિલા સંગઠનની સ્થાપના કરી દેશમાં મહિલાઓની મુક્તિ માટે આંદોલન શરૂ કર્યું.

કાદમ્બિનીએ તેમના પ્રારંભિક શિક્ષણની શરૂઆત બંગ મહિલા વિદ્યાલયથી કરી. ૧૮૭૮માં બેથુન કોલેજીએટ સ્કૂલમાંથી કલકત્તા વિશ્વવિદ્યાલયની પ્રવેશ પરીક્ષા પાસ કરનારા પ્રથમ મહિલા બન્યાં. તેઓ ચંદ્રમુખી બાસુ સાથે બેથુન કોલેજીએટ સ્કૂલમાંથી સ્નાતકની પરીક્ષા પાસ કરી દેશના પ્રથમ મહિલા સ્નાતક બન્યા.

ગાંગુલીએ કલકત્તા વિશ્વવિદ્યાલયમાંથી ચિકિત્સાશાસ્ત્રનો અભ્યાસ કર્યો. ૧૮૮૬માં તેમને બંગાળ મેડિકલ કોલેજ તરફથી સ્નાતકની પદવી એનાયત કરવામાં આવી. તેઓ આનંદી ગોપાલ જોષી સાથે પશ્ચિમી તબીબી શિક્ષણ લઇ સ્નાતક થનાર દ્વિતીય ભારતીય મહિલા બન્યા. કાદમ્બિનીને શિક્ષણ કર્મચારીઓ અને રુઢિવાદી વર્ગના વિરોધનો સામનો કરવો પડ્યો. ૧૮૯૨માં તેમણે યુનાઈટેડ કિંગડમનો પ્રવાસ કર્યો અને LRCP (એડિનબર્ગ), LRCS (ગ્લાસગો), અને GFPS (ડબલીન)ની યોગ્યતા પ્રાપ્ત કર્યા બાદ ભારત પરત ફર્યા. લેડી ડફરીન હોસ્પિટલમાં સેવારત રહ્યા બાદ તેઓએ અંગત પ્રેક્ટીસની શરૂઆત કરી.

૧૮૮૩માં તેમણે બ્રહ્મ સમાજ સુધારક દ્વારકાનાથ ગાંગુલી સાથે લગ્ન કર્યા. દ્વારકાનાથ પૂર્વીય વિસ્તારની મહિલા ખાણમજૂરોની સ્થિતિમાં સુધાર લાવવાના સામાજિક આંદોલનોમાં સક્રિય હતા. કાદમ્બિની ૧૮૮૯માં આયોજીત ભારતીય રાષ્ટ્રીય કોંગ્રેસના પાંચમા સંમેલનમાં સામેલ ૬ મહિલા પ્રતિનિધિઓ પૈકી એક હતાં. ૧૯૦૬માં તેમણે બંગાળ વિભાજન બાદ બંગાળમાં મહિલા સંમેલનનું આયોજન પણ કર્યું હતું. દક્ષિણ આફ્રિકાના રંગભેદના આંદોલનોને સહાય કરવા માટે તેમણે કલકત્તામાં ફાળો ઉઘરાવવાની કામગીરી પણ કરી હતી.

૩ ઓક્ટોબર ૧૯૨૩ના રોજ કલકતા ખાતે તેમનું અવસાન થયું હતું.