Aurangzeb: ઈતિહાસનો કાળો અધ્યાય અને ડાબેરી છેતરપિંડી

Aurangzeb-ઔરંગઝેબની નીતિઓ માત્ર મંદિરો તોડવા પૂરતી મર્યાદિત ન હતી. તેણે હિન્દુ ધર્મના પ્રતીકો અને પરંપરાઓનું પણ અપમાન કર્યું હતું. તેમના શાસન દરમિયાન ગૌહત્યાને પ્રોત્સાહન આપવામાં આવ્યું હતું અને હિંદુ ધાર્મિક સ્થળોએ જાણીજોઈને ગૌમાંસ ફેંકવાની ઘણી ઘટનાઓ બની હતી.
ઔરંગઝેબ-Aurangzeb ફરી એકવાર સમાચારમાં છે. આ પહેલીવાર નથી જ્યારે સમાજે તેમના નામ પર આકરી પ્રતિક્રિયા આપી હોય. ઈતિહાસમાં કેટલાંક નામ એવાં છે, જે સાંભળીને ભમર ઉંચી થઈ જાય છે અને મુઠ્ઠીઓ ચોંટી જાય છે – અને આ કોઈ પૂર્વગ્રહનું પરિણામ નથી, પણ ઐતિહાસિક પીડાનો કુદરતી ઉકાળો છે. આ એ જ પીડા છે જેને ડાબેરી ઈતિહાસકારો વારંવાર ઢાંકવાની કોશિશ કરે છે, શૈક્ષણિક જગતમાં તેઓ તેને માત્ર એક કુશળ વહીવટદારની આડમાં લપેટીને પોતાને સાબિત કરવાનો પ્રયાસ કરે છે. પરંતુ સવાલ એ છે કે આતંકવાદીના દુષ્કર્મને ક્યાં સુધી તર્કથી ઢાંકી શકાય?

ઔરંગઝેબ પ્રત્યે સમાજનો રોષ

આજે બે ઘટનાઓએ ફરી ઔરંગઝેબ પ્રત્યે સમાજનો રોષ ભડક્યો છે. એક તરફ સમગ્ર દેશ અને દુનિયાને ઔરંગઝેબની વાસ્તવિકતાથી લોકોને વાકેફ કરનાર છત્રપતિ સંભાજી મહારાજના મહાન વ્યક્તિત્વને ફિલ્મ 'છાવા' દ્વારા જોવાનો મોકો મળ્યો. બીજી તરફ ઔરંગઝેબના વખાણ કરતા સપા નેતા અબુ આઝમીના ઘૃણાસ્પદ નિવેદને લોકોમાં નારાજગી ફેલાઈ છે. યાદ રાખો, સમગ્ર ભારત અને ખાસ કરીને મહારાષ્ટ્રનો સમાજ છત્રપતિ શિવાજી મહારાજ અને તેમના પુત્ર સંભાજી મહારાજ Sambhaji Maharajમાટે અપાર આદર ધરાવે છે. આ સમાજ આજે પણ ઔરંગઝેબના અત્યાચારની યાદોને જીવંત રાખી રહ્યો છે.

1689માં ઔરંગઝેબે કપટપૂર્વક છત્રપતિ સંભાજી મહારાજ-Sambhaji Maharaj ને કેદ કર્યા હતા. તેઓ જે અમાનવીય યાતનાઓ ભોગવતા હતા તે કોઈપણ સંસ્કારી સમાજને ખલેલ પહોંચાડે છે. તેમની આંખો બહાર કાઢવામાં આવી હતી, નખ ખેંચવામાં આવ્યા હતા, જીભ કાપી નાખવામાં આવી હતી, પરંતુ તેમણે ઇસ્લામ સ્વીકાર્યો ન હતો. જ્યારે સમાજ પોતાના ધર્મ અને માતૃભૂમિ માટે પોતાનું બલિદાન આપનાર વ્યક્તિને શ્રદ્ધાંજલિ આપી રહ્યો છે, ત્યારે કોઈ ઔરંગઝેબના વખાણ કરે તો તે અપમાનજનક નથી, તો શું છે?

કુંભ ઔરંગઝેબની બર્બરતાની યાદ

તાજેતરમાં મહાકુંભનું સમાપન થયું. કુંભ ઔરંગઝેબની બર્બરતાની પણ યાદ અપાવે છે. 1666 માં, ઔરંગઝેબે હરિદ્વારમાં કુંભ મેળા પર હુમલો કર્યો અને હજારો હિન્દુઓની હત્યા કરી. આ માત્ર હત્યા નથી, પરંતુ હિંદુ આસ્થાને અપવિત્ર કરવાનો પ્રયાસ હતો. (ઔરંગઝેબનો ઇતિહાસ - જદુનાથ સરકાર)

ઔરંગઝેબના આદેશ પર માત્ર કાશી અને મથુરાના મંદિરો તોડી નાખવામાં આવ્યા હતા, પરંતુ સોમનાથ મંદિરને પણ નષ્ટ કરવાનો આદેશ આપવામાં આવ્યો હતો. (ઔરંગઝેબનો ઇતિહાસ)

ઉન્મત્ત ઔરંગઝેબે ગુજરાતના ગવર્નરને પત્ર લખીને સૂચના આપી હતી કે જો ત્યાં ફરીથી મૂર્તિપૂજા શરૂ થશે, તો તે મંદિરનો સંપૂર્ણ નાશ કરવો જોઈએ. ઔરંગઝેબે 9 એપ્રિલ, 1669ના રોજ હિંદુ મંદિરોને તોડી પાડવાનો આદેશ જારી કર્યો હતો. (માસીર-એ-આલમગીરી, લેખક- સાકી મુસ્તાદ ખાન અને વારાણસી ગેઝેટિયર)

કાશી વિશ્વનાથ મંદિર, મથુરાના કેશવ દેવ રાય મંદિર અને અયોધ્યાના અનેક મંદિરોનો ધ્વંસ મુઘલોની ક્રૂરતા અને ધાર્મિક કટ્ટરતાનો પુરાવો છે.

ડાબેરી ઈતિહાસકારો એ સાબિત કરવાનો પ્રયાસ કરે છે કે આદરણીય ગુરુ તેગ બહાદુરજીની રાજકીય કારણોસર હત્યા કરવામાં આવી હતી. પરંતુ સત્ય એ છે કે તેમણે કાશ્મીરી હિંદુઓની ધાર્મિક સ્વતંત્રતાની રક્ષા માટે પોતાનો જીવ આપી દીધો. તેઓને ઈસ્લામ સ્વીકારવાનું કહેવામાં આવ્યું અને જ્યારે તેઓએ ના પાડી તો તેમને નિર્દયતાથી મારી નાખવામાં આવ્યા. આ કારણથી તેમને 'હિંદ કી ચાદર' કહેવામાં આવે છે. (શ્રી ગુર પ્રતાપ સૂરજ ગ્રંથ-ભાઈ સંતોખ સિંહ)

હિંદુઓ પર  જજીયા ટેક્સ

1679 માં, ઔરંગઝેબે(Aurangzeb) હિંદુઓ પર  જજીયા ટેક્સ લાદ્યો. જજીયા એ સરકારી કર ન હતો, પરંતુ 'કાફીરો' એટલે કે હિંદુઓ પાસેથી વસૂલવામાં આવતી ઇસ્લામિક ગેરવસૂલી હતી, જેથી કરીને તેમને આર્થિક રીતે નબળા પાડી શકાય અને અંતે તેમને ઇસ્લામ સ્વીકારવા દબાણ કરવામાં આવે. (ભારતમાં મુસ્લિમ શાસનનો ટૂંકો ઇતિહાસ- ઈશ્વરી પ્રસાદ)

રાજપૂતો પ્રત્યે ઔરંગઝેબ (Aurangzeb)ની નીતિ સંપૂર્ણ રીતે વિસ્તરણવાદી અને ક્રૂર હતી. તેણે મારવાડ (જોધપુર) અને મેવાડ (ઉદયપુર) પર હુમલો કર્યો અને હજારો રાજપૂતોને મારી નાખ્યા. (રાજસ્થાન જેમ્સ ટોડના ઇતિહાસ અને પ્રાચીન વસ્તુઓ)

ઔરંગઝેબની નીતિઓ માત્ર મંદિરો તોડવા પૂરતી મર્યાદિત ન હતી. તેણે હિન્દુ ધર્મના પ્રતીકો અને પરંપરાઓનું પણ અપમાન કર્યું હતું. તેમના શાસન દરમિયાન ગૌહત્યાને પ્રોત્સાહન આપવામાં આવ્યું હતું અને હિંદુ ધાર્મિક સ્થળોએ જાણીજોઈને ગૌમાંસ ફેંકવાની ઘણી ઘટનાઓ બની હતી. 

ઔરંગઝેબને ઉદારવાદી સાબિત કરવાની ડાબેરી છેતરપિંડી અને તેની વાસ્તવિકતા

વહીવટમાં હિંદુઓની નિમણૂક કરવી એ વાસ્તવમાં તેની સત્તા જાળવી રાખવાની મજબૂરી હતી, સહનશીલતા નહીં. એવો કોઈ પુરાવો નથી કે ઔરંગઝેબ સહિષ્ણુ હતો અને હિંદુઓ પ્રત્યે તેના સારા ઈરાદા હતા.

કેટલાક મંદિરોને દાન આપવું

આ એક રાજકીય ચાલ હતી, પરંતુ વાસ્તવિક ઈરાદો મોટા મંદિરોને તોડી પાડવાનો હતો.

ન્યાયી હોવાનો દાવો

જો તે ન્યાયી હોત, તો તેણે તેના પોતાના ભાઈઓને માર્યા ન હોત અને તેના પિતાને જેલમાં ન નાખ્યા હોત.
ઔરંગઝેબના વખાણ અસ્વીકાર્ય છે, કારણ કે આ નામ ઈતિહાસમાં નોંધાયેલા થોડાં નામોમાંનું એક છે, જેને ભૂલી જવું મુશ્કેલ જ નહીં પણ અશક્ય છે. તેઓ માત્ર એક શાસક નહોતા, પરંતુ એક કટ્ટર ધાર્મિક જુલમી હતા, જેમણે હિંદુઓ અને શીખો પ્રત્યે અપાર ક્રૂરતા દર્શાવી હતી. જ્યારે કોઈ Aurangzeb-ઔરંગઝેબના વખાણ કરે છે, ત્યારે તે માત્ર ઈતિહાસને વિકૃત કરવાનો પ્રયાસ નથી, પરંતુ તેના આતંકનો સામનો કરનારા લાખો નિર્દોષ ભારતીયોના બલિદાનનું પણ અપમાન છે. અને તેથી, જ્યારે કોઈ ઔરંગઝેબના ગુણગાન ગાશે, ભમર ઉંચી થશે, મુઠ્ઠીઓ ભીંસાઇ  જશે અને સમાજ પ્રતિક્રિયા આપશે.

આ પણ વાંચો-Rahul Dravid, IPL 2025: રાહુલ દ્રવિડનો જુસ્સો, કાખઘોડી પર ચાલી રાજસ્થાન ટીમને કોચિંગ આપી, જુઓ Viral Video